System Kotwa K2
Kotwa K2 to stalowy łącznik stworzony i zaprojektowany przez inżynierów oraz specjalistów, służący do wzmocnienia warstwy fakturowej z warstwą konstrukcyjną w budynkach z wielkiej płyty.
Zastosowanie Kotwy K2
Zabezpieczenie i naprawa budowli wykonanych z prefabrykowanych płyt trójwarstwowych.
Przenoszenie obciążeń poprzecznych i podłużnych z warstwy zewnętrznej płyty.
Zabezpieczenie silnie spękanych zewnętrznych płyt okładzinowych lub fasadowych.
● KOTWA K2
System naprawy wielkiej płyty – K2
System K2 składa się z łącznika stalowego w skład którego wchodzą:
- kotwa stalowa wykonana ze stali gatunku 1.4404 (PN-00H17N14M2)
- tulejka dystansowa wykonana ze stali wg (PN-18G2A);
- śruba dociskowa wykonana ze stali gatunku 1.4404 (PN-00H17N14M2)
Kotwa K2 wykonana jest ze stali nierdzewnej A4, wklejanej przy pomocy żywicy.
● KOTWA K2
Zalety kotwy K2 to między innymi
- Poprzez aplikację żywicy również w obrębie warstwy fakturowej uzyskujemy sztywne połączenie które ponadto że przenosi znaczne obciążenia pionowe od siły ścinającej zabezpiecza konstrukcję ścian przed naprężeniami powodowanymi np. ssanie wiatru.
- Gwintowana końcówka trzpienia zapewnia lepszą przyczepność żywicy w obrębie warstwy konstrukcyjnej ściany.
- Moletowana część trzpienia zapewnia lepszą przyczepność żywicy w obrębie warstwy fakturowej ściany.
- Tulejka dystansowa ma za zadanie stabilizację kotwy w poziomie, co gwarantuje prawidłową aplikację oraz penetrację żywicy w obrębie warstwy konstrukcyjnej oraz fakturowej.
- Produkt K2 wykonany jest z najlepszych materiałów co zostało potwierdzone uzyskanymi w aprobacie technicznej badaniami.
- Wiercenie otworów techniką diamentową nie powoduje (amplitudowych) drgań które mogą się wytwarzać przy wierceniu z udarem.
- Do wiercenia otworów może być użyta jedna średnica wiertła co skraca czas montażu a przez to system jest bardziej ekonomiczny oraz mniej pracochłonny.
Historia wielkiej płyty sięga lat 20 ubiegłego wieku, kiedy to pierwsze budynki w takiej technologii zaczęły powstawać najpierw w Holandii, a później w dwukondygnacyjnych budynkach w Berlinie. Jedyną z głównych postaci, która przyczyniła się do późniejszego szybkiego rozwoju wielkiej płyty był architekt Le Corbusier, promujący ideę „domu jako maszyny do mieszkania”.
W latach 1960-1985 technologia wielkiej płyty bardzo mocno rozpowszechniła się w polskim budownictwie mieszkaniowym. Największy rozwój wielka płyta zaliczyła jednak w Polsce w latach 70, przypadających na okres planowania i budowy dużych osiedli mieszkaniowych.
W początkowym okresie wznoszenia budynków z wielkiej płyty, stosowane były głównie zewnętrzne ściany jedno lub dwuwarstwowe łączące beton zwykły z betonem lekkim. Jednak w miarę rozwoju ocieplających materiałów budowlanych na szeroką skalę rozpoczęto stosowanie ścian trójwarstwowych.
Warstwowe ściany zewnętrzne w budynkach z wielkiej płyty składały się z trzech połączonych wzajemnie warstw:
– warstwy fakturowej wykonanej ze zbrojonego betonu grubości 50 lub 60 mm,
– warstwy ocieplającej z termoizolacyjnego materiału,
– warstwy nośnej (konstrukcyjnej) ze zbrojonego betonu grubości od 80 do 150 mm.
Warstwa nośna była połączona konstrukcyjnie z warstwą betonowo zbrojoną zewnętrznie za pomocą metalowych łączników fakturowych tzw. wieszaków.
Łączniki stanowiły bardzo istotny element całego systemu. Aby odpowiedni dostosować wieszaki do panujących warunków w płycie, zostały one zaprojektowane z prętów ze stali odpornej na korozję, o odpowiednich właściwościach wytrzymałościowych, a rozmieszczenie wieszaków w płycie, miało zapewnić dużą swobodę odkształceń warstwy fakturowej, wywołanych solidnymi obciążeniami termicznymi płyty.
Nie zawsze jednak montaż łączników fakturowych odbywał się w sposób prawidłowy. Do najczęstszych błędów popełnianych podczas montaży zaliczyć można:
– fizyczny brak wieszaka (brak montażu)
– przesunięcie wieszaka z właściwego położenia
– błędne zakotwienie wieszaka
– błędne otulenie prętów kotwiących wieszak
– przesunięcie płaszczyzny wieszaka od pionu
Oferujemy również
Oferujemy również usługę badania FERROSCANEM do precyzyjnej lokalizacji i przebiegu zbrojenia w konstrukcjach żelbetowych, średnicy, grubości otulenia oraz rozstawu prętów zbrojeniowych. Jest to jedyna nieniszcząca, a jednocześnie tak dokładna metoda badania zbrojenia w konstrukcjach żelbetowych.
Nasza firma ma siedzibę w Poznaniu gdzie od ponad 10 lat rozwijamy się i z sukcesami wykonujemy najważniejsze inwestycje dla spółdzielni i wspólnot mieszkaniowych.
